Bu bir kitap tanıtım yazısı değil. Kitapların, Türkçe’nin ve Edebiyatın hayatımdaki yerini anlatacağım bir anı yazısı aslında. Henüz ilk okuldayken şiir yazmaya başlamıştım. Şimdi düşünüyorum da, küçük bulmacaları hala çok seven ben, o zamanlar sahip olduğum yegane araçla, kelimelerle oynayabileceğim bir tür bulmaca oyunu keşfetmiş gibiydim aslında. Kısa ve basit maniler yazar, arkadaşlarımla paylaşırdım. Onlar […]
Eğer siz de benim gibi kitap okumayı çok istiyen ama bir türlü bunu gerçekleştiremeyen biriyseniz galiba ben çözümü buldum: Kendimizi kitap okumaya mecbur bırakmalıyız! Zira bir kafede, masada onun bıraktığı herhangi bir kitapla ya da dergiyle eşimi beklerken bir süre sonra kendimi okurken buluyorum. Hadi bakalım :)
“Altı yaşındayım, ama ailenin önemli bir bireyiyim. Koyun güderim, yani koyunlar bana emanet. Bir gün annem aradığı bir şeyi evde bulamayınca, oğlum sen mi aldın, diye sordu. Anne ben almadım, dedim. Annem yine aradı bulamadı, oğlum emin misin, diye yine sordu. Yine, anne ben almadım, dedim. Aramaya devam eden annem, oğlum almadığına emin misin, diye […]
Gül Sunal’ın, hayat arkadaşı Kemal Sunal’la ilk karşılaşmasında onu kendine bağlayan, bu bir çift hüzünlü gözmüş. Gül Hanım’ı tanımam Işığımın hediye ettiği bir kitap sayesinde oldu ve bundan çok memnunum. Onun hayatında doldurulamaz bir yeri olan sevgili eşini anlatıyordu bu kitapta. Kendi dilinden yazdığı Kemal – Hadi gel, bir kahve içelim isimli bu güzel kitabı bir hafta kadar önce bitirdim. Hakkında yazmak istediğim çok şey var elbette, bugün fırsatım oldu ancak şundan eminim: Ne kadar anlatırsam anlatayım, hissettiklerimi tam manasıyla size aktaramam. Devamını Oku
Geçtiğimiz hafta, yazılarını bir süredir fırsat buldukça okuduğum Doğan Cüceloğlu’nun birkaç kitabını aldım ve kolinin en üstüne denk gelen kitabı alıp, çantama koydum: Onlar Benim Kahramanım. Artık bitirene kadar çantamda kalacaktı ve ben de fırsat buldukça okuyacaktım. Öyle de oldu: metroda, uçakta, dinlenme salonunda, öğle aralarında, çok güzel zamanlar geçirmeme ve kendimle ilgili, hayatımla ilgili, ailemle ve […]
Okumayı ve yazmayı çok seven biri olarak, hem az okuyan, hem de az yazan biriyim. Ne talihsiz bir öz eleştiri.
Ben de tüm ayda, yılda bir kitap okuyanlar gibi, okuduklarımla alakalı bir konuşma geçtiğinde, pek çok alıntı yapan ve tespit ettiğim hadiseleri anlatmaktan keyif alan biriyim. Ve yine onlar gibi, kitap okuma alışkanlığını, çocukken edinmem gerektiğini düşünüp, hayıflanıyorum.
Sözü uzatmadan, asıl konuya geleyim :) Devamını Oku
Sabahattin Ali’nin okuduğum ilk romanı. Yaklaşık iki yıl önce Işığım hediye etmişti :) Çok iyi bir okuyucu olmadığımdan başlamam iki yılımı aldı; o da haftalar önce bir heves anında… Okuduğum için çok memnunum; gerçi on sayfam daha var :D Okuduğum son iki cümle, bana yaşadığım bir hadiseyi hatırlattı ve doğruluğunu tecrübe ile sabitlediğimi farkettim, paylaşmak istedim… […]